Historia

Migawki z Wszystkich Świętych w 2006

Święto Wszystkich Świętych to bardzo intensywny dzień dla zbiorkomu. Wzmocnienia, wydłużenia linii, czy nowe specjalne linie… Dzisiaj mamy do dyspozycji 5 dodatkowych linii specjalnych, zwanych również „cmentarnymi”: C11, C16, C17, C26, C36, które dowożą na cmentarz przy ulicy Poprzecznej(C11, C16), a także na dywicki cmentarz(C17, C26, C36). Mamy dla Was kilka zdjęć, które cofną nas w czasie, gdyż osiągnęły właśnie pełnoletność. Był to ostatni rok bez linii specjalnych tego dnia, w 2007 roku pojawiły się linie 96 oraz 97, znane obecnie jako C11 oraz C17.

Migawki z Wszystkich Świętych w 2006 Read More »

Ikarus 260.73A na pętli Brzeziny

Marzec 2006 – Olsztyn, pętla Brzeziny. Ikarus 260.73A #806 był jedynym w taborze olsztyńskiego MPK krótkim Ikarusem. Został wyprodukowany w 1993 roku, chociaż wyjechał na linie dopiero w 1994r., tak jak znany żółty „bizon”. 806 został wyposażony w silnik Raba D10 oraz skrzynie automatyczną firmy ZF. Ikarus początkowo miał czerwono-kremowe malowanie, później zasłonięte przez reklamę Janczar. Rodzynek służył miejskiemu przewoźnikowi do około połowy 2008 roku.

Ikarus 260.73A na pętli Brzeziny Read More »

Rondo przy placu Powstańców Warszawy

15 września 2005 – Olsztyn, plac Powstańców Warszawy(skrzyżowanie ulic Limanowskiego, Jagiellońskiej oraz alei Sybiraków). W tle Jelcz 120M o numerze bocznym 802 wjeżdża na rondo, które rok później zostało przebudowane i zastąpione przez zwykłe skrzyżowanie z światłami, które znamy do dzisiaj.Głównym powodem przebudowy było uznanie ronda za jedno z najniebezpieczniejszych w Polsce, a także wzrastający ruch samochodowy.Pozostaje pytanie, czy obecnie rondo nie sprawdziłoby się lepiej niż obecny system skrzyżowania ze światłami? Inwestycja uspokoiła ulicę Reymonta z powodu usunięcia skrętu w lewo w ulicę Jagiellońską, natomiast uczyniła ulicę Paderewskiego mordęgą w godzinach szczytu, co szczególnie widać po opóźnieniach linii 116, gdzie opóźnienia potrafią sięgać nawet ponad 30 minut i sprawne oko może zauważyć nawet 3 limonkowe autobusy na 350 metrowej ulicy. Nowo oddane rondo Krasickiego-Wilczyńskiego udało się uruchomić bez świateł, przez co ruch odbywa się płynnie, podobna sytuacja jest również na placu Bema, kiedy nadarza się awaria i światła są wyłączone, nagle zator na ulicy Limanowskiego i innych jest mniejszy fot. Jerzy Michalina

Rondo przy placu Powstańców Warszawy Read More »

49-lecie przekazania Berlieta

Dokładnie 49 lat temu, 19 kwietnia Olsztyńskie Zakłady Opon Samochodowych przekazały MPK Olsztyn Berlieta PR100, który otrzymał nr taborowy 100. Autobus oficjalne został zaprezentowany mieszkańcom 1 maja 1973 podczas pochodu. Generalnie władze wymyśliły sobie że ma być 3 x 100 czyli PR100 otrzymał nr taborowy 100 i przewiózł 100 tysięcznego mieszkańca, a właściwie mieszkankę, była nią Agnieszka Żyro. W związku z tym, że autobus był przekazany przez OZOS, został on skierowany głównie do obsługi linii nr 10.

49-lecie przekazania Berlieta Read More »

10 lat od wycofania ostatniego olsztyńskiego Ikarusa…

Dzisiaj mija dokładnie 10 lat od wycofania ostatniego olsztyńskiego Ikarusa, a dokładnie „bizona”, czyli Ikarusa 280.37, który przybył do Olsztyna w 1994r.(według danych z spisu pojazdów MPK Olsztyn).Historia autobusów miejskich Ikarus w Olsztynie rozpoczęła się w 1985r., kiedy ówczesne WPKM Olsztyn zakupiło 15 Ikarusów, jednak warto wspomnieć o Ikarusie 280.26 #757 z ówczesnego MPK Białystok, który wiosną 1985r. przyjechał, wraz z dwoma kierowcami do Olsztyna, aby przekonać kierowców z WPKM Olsztyn, którzy bardzo sceptycznie odnosili się do nowych Ikarusów. Testy trwały około tydzień, autobus jeździł na liniach 1, 2, 10, 15 i 21. Podczas testów wykazano, że niektóre zatoki były za krótkie oraz konieczność wprowadzenia na ulicy Bałtyckiej zakazu postoju pojazdów wzdłuż ulicy, a wszystko przez źle zaparkowane samochody, które utrudniały manewrowanie. Pierwsze olsztyńskie Ikarusy dojechały do Olsztyna pociągiem we wrześniu. Pierwszy Ikarus natomiast na ulicę Olsztyna wyjechał 29 września w celu testów. Oficjalnie piętnaście Ikarusów rozpoczęła swoją pracę 1 października 1985r., obsługując linie 2, 15 i 17. Dodatkowo warto wspomnieć, że Olsztyn był wtedy dopiero siódmym miastem, który wprowadził do ruchu pasażerskiego autobusy przegubowe. Pierwsze Ikarusy otrzymały numeracje od 1001 do 1015. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 1001 1985 01.10.1985 05.07.2001 15 1002 1985 01.10.1985 04.02.2005 19 1003 1985 01.10.1985 30.01.2001 15 1004 1985 01.10.1985 05.04.2001 15 1005 1985 01.10.1985 18.08.2005 19 1006 1985 01.10.1985 23.04.2003 17 1007 1985 01.10.1985 17.03.2006 20 1008 1985 01.10.1985 07.04.2001 15 1009 1985 01.10.1985 06.07.2001 15 1010 1985 01.10.1985 14.05.1998 12 1011 1985 01.10.1985 18.02.2005 19 1012 1985 01.10.1985 16.03.2005 19 1013 1985 01.10.1985 14.03.2005 19 1014 1985 01.10.1985 06.06.2000 14 1015 1985 01.10.1985 14.07.2000 14 Kolejne 6 Ikarusów 280.26 przyjechało do Olsztyna we wrześniu 1986r., otrzymały numery taborowe od 1016 do 1021. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 1016 1986 09.1986 12.10.1998 12 1017 1986 09.1986 04.02.2005 18 1018 1986 09.1986 19.04.2004 17 1019 1986 09.1986 17.03.2001 14 1020 1986 09.1986 12.07.2006 19 1021 1986 09.1986 19.05.1998 11 W 1990r. doszło do zakupu jedynie 3 sztuk kolejnych Ikarusów 280.26, taki stan rzeczy wynikał głównie z braku środków. Pierwsze Ikarusy z lat 90-tych otrzymały numery taborowe od 1022 do 1024. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 1022 1990 09.1990 30.12.2009 19 1023 1990 09.1990 02.2009 18 1024 1990 09.1990 2009 18 W 1992r. ówczesny PKM Olsztyn postanowił zakupić 2 Ikarusy 280.02 z dawnego NRD, w 1993r. dokupiono kolejnego o Ikarusa 280.02. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 1025 1986 30.04.1992 08.06.2004 12 1026 1986 23.09.1992 03.12.2009 17 1027 1990 16.03.1993 25.03.2010 17 Doszliśmy do ostatnich nowych Ikarusów zakupionych do obsługi komunikacji miejskiej w Olsztynie. Dzisiejsze MPK Olsztyn zamówiło na przełomie 1993/1994 dwa Ikarusy, 260.73A oraz tytułowy 280.37. Jedyny solowy Ikarus otrzymał numer taborowy 806, a „bizon” 1028. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 806 1993 31.12.1993 07.2008 12 1028 1993 19.04.1994 30.03.2012 17 Ostatnim zakupionym Ikarusem do obsługi komunikacji miejskiej w Olsztynie był Ikarus 280.26 z Gdyni, który miał być w MPK Olsztyn na „chwilę”, ale jak to bywa chwila trwała tak długo, że Ikarus doczekał się nawet malowania w barwach MPK Olsztyn. Numer Taborowy Rok produkcji: Wprowadzenie do ruchu liniowego: Wycofanie: Lat służby: 1049 1986 06.12.2005 29.01.2008 2 Trzeba również przypomnieć, że 12 czerwca 2010 odbyła się impreza o nazwie „Pożegnanie olsztyńskich Ikarusów”, przejazd pożegnalny odbywał się Ikarusem 280.02 o numerze taborowym 1027. Pomimo, tego pożegnania, naszemu tytułowemu Ikarusowi udało się przejechać jeszcze prawie 2 lata po olsztyńskich drogach. Jednak od 2016r. historia Ikarusów w komunikacji miejskiej w Olsztynie znów się tworzy, IREX-3 posiada technicznego Ikarusa 280.26/A, który został stworzony z miejskiego Ikarusa jeżdżącego po Łodzi. Niestety nie jest już zarejestrowany jako autobus, a jako ciężarówka. Na koniec… Olsztyn jest rekordzistą w konkurencji „Ile osób w Ikarusie”. 29 lipca 2004 roku do popularnego jamnika podstawionego pod Wysoką Bramą zmieściły się 182 osoby. Rok później podczas Kortowiady w Ikarusie znalazło się 255 osób. Przez rok rekord należał do studentów z Słupska i wynosił 263 osoby. 1 sierpnia 2006 Olsztyniacy podjęli nieudaną próbę pobicia słupskiego rekordu. 11 maja 2007 olsztyńscy studenci pobili rekord ze Słupska i wynosi on 303 osoby, zaś aktualny rekord należy do Zielonej Góry – 310 osób.

10 lat od wycofania ostatniego olsztyńskiego Ikarusa… Read More »

Zajezdnia MPK późnym wieczorem…

Dzisiaj ponownie wracamy do wspomnień z dawnych lat, a dokładnie do końcówki lat 90-tych, bo właśnie wtedy zostało wykonane to zdjęcie. Po lewej stronie stoją dwa „Kwadraty”, czyli Jelcze 120M z 1996r., które wraz z serią (836–841) były pierwszymi „kwadratami” wyposażonymi w skrzynię automatyczną oraz w wyświetlacze typu „filp-dot” firmy Pixel z Bydgoszczy. Za nimi ujrzymy 3 „gnioty”, czyli Jelcze M121M, które również zostały wyprodukowane w 1996r., były to już bardziej nowsze technicznie autobusy od swoich poprzedników(829–832, 834–835), zastosowano w nich nową ścianę przednią, nową zabudowę z tyłu oraz przeniesiono zbiornik paliwa na prawe przednie nadkole, co skutkowało powstaniem nowych miejsc siedzących zintegrowanych z nową obudową nadkoli.Za Jelczem 120M o numerze 840, ukrywa się Ikarus 280.26 o numerze 1004, który jeździł tylko do 2001r., przez co w naszym archiwum znajdziemy pojedyncze zdjęcia z jego udziałem.

Zajezdnia MPK późnym wieczorem… Read More »

Historia 15-metrowych MAN-ów #1090-#1096

Wraz z rozpoczęciem XXI wieku u berlińskiego przewoźnika Berliner Verkehrsbetriebe AöR stworzyło się zapotrzebowanie na wymianę taboru na bardziej komfortowy, wpisujący się w standardy nowego wieku. Zadanie dostarczenia komfortowych miejskich autobusów najnowszej generacji berlińskiemu przewoźnikowi w tamtym czasie przypadło niemieckiemu koncernowi, którego znamy pod skrótem MAN. Jedno z zamówień było na 70 15-metrowych autobusów MAN NL313-15, które zostały wyprodukowane w roku 2000. Były to wtedy pojazdy najnowszej generacji, oferujące duży komfort podróży przez cały rok za sprawą wydajnej klimatyzacji. Siedmioma sztukami z nich zainteresowało się MPK Olsztyn, które w tamtych czasach musiało szukać jak najlepszych okazji na zachodnim rynku pojazdów używanych. Dzięki temu w 2010 roku do trzyosiowego Volvo B10BLE 6×2 o numerze taborowym #1036 dołączyły MAN-y o numerach taborowych: 1090, 1091, 1092, 1093, 1094, 1095 oraz 1096. Rozpoczął się wtedy szczytowy okres dla wozów tej długości w taborze MPK, których liczba wynosiła wtedy 8. Lista autobusów z tej serii w taborze MPK Olsztyn: Numer taborowy Rok produkcji Rok wycofania Czas służby w Olsztynie Ciekawostki 1090 2000 2016 6 lat Posiadał 2. i 3. drzwi odskokowo-przesuwne. 1091 2000 2018 8 lat Posiadał 2. i 3. drzwi odskokowo-przesuwne. 1092 2000 2017 7 lat 1093 2000 2018 8 lat 1094 2000 2018 8 lat Był to ostatni 15-metrowy autobus w historii MPK Olsztyn. 1095 2000 2017 7 lat 1096 2000 2017 7 lat Historię tych wozów w Olsztynie zakończył #1094, który wycofany został 30 lipca 2018. Przez swoje ostatnie miesiące autobusy z tej serii jeździły tylko na linii 113. Zdjęcia:

Historia 15-metrowych MAN-ów #1090-#1096 Read More »

Autosan H9-35 dla MKM Olsztyn

Ikarusy, „Ogórki”, Jelcze i nie tylko możemy spotkać w różnych polskich miastach jako autobusy zabytkowe, niestety przez długi czas Olsztyn nie postarał się o taki pojazd, pomimo takiej możliwości. Przez lata miłośnicy komunikacji miejskiej z Olsztyna zachęcali władze do zachowania chociaż jednego autobusu, który mógł być wizytówką Olsztyna. Nie wykorzystano tej okazji nawet przy odbudowie starej zajezdni trolejbusowej. W 2019 r. powstał profil FB „Komunikacja Miejska w Olsztynie – historia i teraźniejszość”, który w 2021 roku zmienił nazwę na MUZEUM KOMUNIKACJI MIEJSKIEJ W OLSZTNIE. Stworzyliśmy własną stronę WWW, gdzie powstała np. fotogaleria, wraz z spisem taboru. Wiemy, że zachowanie historii w temacie transportu jest bardzo ważne. Nawet to co się dzieje na naszych oczach, czyli budowa linii tramwajowej za chwilę będzie historią. My własnymi środkami staramy się to wszystko archiwizować, aby w przyszłości nowe pokolenia mogły zobaczyć dorobek wielu ludzi zaangażowanych w tworzenie komunikacji zbiorowej. Tym razem mamy bardziej namacalny pomysł. To zakup i remont autobusu Autosan H9-35 z ZKM Szczytno, wszystko dzięki wsparciu władz Szczytna, a w szczególności Pana Krzysztofa Mańkowskiego Burmistrza Szczytna oraz władz ZKM Szczytno. Nie będziemy prosić władz Olsztyna o wsparcie dlatego, że nie chcemy być zależni(chyba nie musimy dodawać dlaczego). Zresztą sami wiecie, że(jak to mawiał klasyk) w Olsztynie na takie fanaberie „PIENIĘDZY NIE MA I NIE BĘDZIE”, jednak my wierzymy w mieszkańców Olsztyna i okolic, dla których takie inicjatywy mają sens. Dlatego zwracamy się do Was z uprzejmą prośbą o wsparcie finansowe na remont naszego zabytkowego „Psiuka”. Za każdą pomoc serdecznie dziękujemy i zapraszamy do współpracy!

Autosan H9-35 dla MKM Olsztyn Read More »

Powrót linii 108 i 112 do Dworca Głównego. Historia dywickich linii…

W ostatnim okresie bardzo modne stało się określenie „wykluczenie komunikacyjne”. Może ono dotyczyć wielu dziedzin, np. braku zasięgu telefonii komórkowej, stacjonarnej lub Internetu. Jednak nas interesuje inny wymiar, a mianowicie wykluczenie transportowe. Przykład gminy Dywity pokazuje, że perspektywiczne myślenie i planowanie może dać bardzo dobre efekty. A efekt tzw. wykluczenia transportowego można uznać za indywidualny. Ale od początku… Komunikacja podmiejska na terenie Gminy Dywity Pierwsza linia podmiejska miasta Olsztyna uruchomiona została już w 1960 roku. Była to linia nr 8 funkcjonująca na trasie: Słupy – Wadąg – Jagiellońska – Partyzantów – Pl. Pułaskiego. Było to jednocześnie pierwsze połączenie realizowane pomiędzy Olsztynem, a miejscowościami położonymi w Gminie Dywity. Linia początkowo obsługiwana była przez autobusy Star, a następnie San 100. Był to ważny krok w rozwoju przede wszystkim miejscowości Słupy, w którym ulokowany był zakład przemysłowy. Kolejną linia łącząca gminę z Olsztynem została uruchomiona w 1974 roku. Była to linia nr 12, która połączyła miejscowość Kieźliny ze stolicą województwa. Pięć lat później trasę 12-stki wydłużono do miejscowości Dywity. W 1987 roku uruchomiono linię 12-bis, która w 1989 ostatecznie została przekształcona w linię nr 23. Jej trasa połączyła Dywity z Olsztynem od strony Al. Wojska Polskiego z przystankiem początkowym zlokalizowanym przy Pl. Pułaskiego. Taka siatka komunikacyjna na początku lat 90-tych wystarczała mieszkańcom Gminy Dywity, gdyż w roku 1990 liczba mieszkańców na terenie Gminy Dywity wynosiła zaledwie 6700. Z racji dobrego położenia w sąsiedztwie Olsztyna z roku na rok liczba mieszkańców gwałtownie wzrastała. Na koniec 2000 roku liczba zameldowanych mieszkańców wynosiła 7415, dziesięć lat później 9903, a na koniec 2013 roku 10 680. Mimo gwałtownego wzrostu liczby mieszkańców układ komunikacyjny do 2011 r. nie był w żaden sposób modyfikowany. Korekcie ulegał jedynie rozkład jazdy. W 2010 roku na terenie Gminy Dywity funkcjonowały następujące linie autobusowe: Linia nr 8: Plac Pułaskiego – Partyzantów – Limanowskiego – Jagiellońska – Wadąg – Słupy – Różnowo Linia nr 12: Plac Pułaskiego – Partyzantów – Limanowskiego – Jagiellońska – Wadąg – Kieźliny – Cmentarz Dywity – Dywity Linia nr 23: Plac Pułaskiego – Piłsudskiego – 1 Maja – Wojska Polskiego – Dywity – Różnowo Funkcjonujący niemal 30 lat układ komunikacyjny wymuszał ruch pasażerski wyłącznie w kierunku Olsztyna. Mimo rozwoju Gminy Dywity i szybkiego wzrostu liczby mieszkańców, zwłaszcza w miejscowości Różnowo i Dywity oraz powstających tam nowych zakładów pracy, MPK Olsztyn nie reagowało na zmieniające się potrzeby transportowe mieszkańców. Tymczasem samorząd nieustannie poprawiał infrastrukturę, poprzez budowę zatok autobusowych, pętli autobusowych, modernizacji dróg na odcinku Dywity – Różnowo – Słupy. MPK Olsztyn, które wciąż było organizatorem przewozów brak zmian tłumaczyło brakiem współfinansowania nierentownych kursów. Jednak te oferowane nie do końca pokrywały się z preferencjami mieszkańców, którzy coraz częściej podejmowali pracę w zakładach zlokalizowanych na terenie Gminy Dywity. Brak wewnętrznej komunikacji na terenie Gminy Dywity zniechęcał do korzystania z transportu zbiorowego.Równie ważnym czynnikiem wpływającym na spadek liczby pasażerów korzystających z linii podmiejskich była realizacja rozkładów jazdy. Mimo, że autobusy dojeżdżały do i z Olsztyna do Pl. Pułaskiego, (centrum Olsztyna), to z powodu dużego natężenia pojazdów na ulicy Limanowskiego oraz Wojska Polskiego, opóźnienia niektórych kursów wynosiły nawet 40 minut. Warto nadmienić, że ulica Limanowskiego stanowiła wówczas część tranzytową drogi krajowej nr 51, przez którą prowadzony był cały ruch tranzytowy do przejścia granicznego w Bezledach z Federacją Rosyjską. Sytuacji nie rozwiązała budowa ulicy Artyleryjskiej, (przedłużenie Wojska Polskiego), która jest alternatywnym objazdem dla ruchu tranzytowego dla drogi krajowej nr 51. W 2010 roku Gmina Dywity postanowiła zapytać mieszkańców, czy funkcjonujący układ komunikacyjny spełnia ich oczekiwania, przeanalizowano również obowiązujący wówczas rozkład jazdy. Już pierwsze rozmowy wskazały, że obowiązujący rozkład jazdy i układ komunikacyjny nie spełnia oczekiwań pasażerów i mieszkańców Gminy Dywity.Pasażerowie korzystający z komunikacji podmiejskiej realizowanej przez MPK Olsztyn dojeżdżali wyłącznie do miejsca pracy, nauki. To niemal 95% pasażerów. Ponad 50% podczas dojazdu korzystała z biletów jednorazowych. Pozostałe osoby korzystały z biletów miesięcznych – to przede wszystkim dzieci i młodzież, którym Gmina Dywity refunduje zakup biletów miesięcznych niezbędnych do dojazdu do szkoły. MPK Olsztyn jako przewoźnika wskazało zaledwie 37% mieszkańców miejscowości Dywity. Pozostałe 67% osób korzystających na co dzień z transportu zbiorowego wskazało prywatnych przewoźników. Inaczej sytuacja wyglądała w Słupach, Kieźlinach i Wadągu. W tych miejscowościach z usług MPK Olsztyn korzystało niemal 95% osób na co dzień korzystających z transportu zbiorowego z powodu braku silnej konkurencji prywatnych przewoźników. Pytani pasażerowie wskazali również potrzeby dotyczące wewnętrznej komunikacji. Skarżyli się m.in. na brak bezpośredniego dojazdu do Dywit, z innych miejscowości na terenie gminy. Przykładowo, by dojechać ze Słup do Dywit, pasażer musiał dokonać jednej przesiadki w miejscowości Wadąg kasując dwa bilety po 3,60 zł. Jazda na bilecie miesięcznym nie była możliwa, gdyż ten obowiązywał wyłącznie na jedną linię. Taryfa nie przewidywała biletu miesięcznego na dwie linie podmiejskie. Dodatkowo kursy autobusów nie były skoordynowane. Wskazywano również niedostosowany rozkład jazdy do potrzeb. Np. mieszkańcy Różnowa chcąc dojechać do Olsztyna mieli do dyspozycji zaledwie 4 kursy z czego 3 od strony Dywit, jeden od strony Słup.W dokonanej analizie nie wskazano ilu mieszkańców korzystało z transportu indywidualnego, ze względu na zbyt wysokie koszty przeprowadzenia tak dokładnych badań. Władze Gminy Dywity mając już scharakteryzowane potrzeby i oczekiwania mieszkańców podpisało w dniu 21.12 2010 r. porozumienie z gminą Olsztyn w sprawie „POWIERZENIA GMINIE OLSZTYN WYKONYWANIA PRZEWOZÓW W KOMUNIKACJI MIEJSKIEJ” decydując się jednocześnie na finansowanie transportu na terenie gminy po wprowadzeniu niezbędnych zmian w układzie komunikacyjnym. Wówczas organizatorem i operatorem było Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Olsztynie.W 2011 powołano Zarząd Komunikacji Miejskiej w Olsztynie. Jedną z pierwszych decyzji jednostki była próba wprowadzenia reorganizacji linii w układzie komunikacyjnym obejmującym swym zasięgiem Gminę Dywity. Linie autobusowe nr 8, 12 oraz 23 miały zastąpić dwie linie obiegowe nr 82 i 88. Propozycja zmian była następująca:Autobusy linii 82 i 88 obsługują wyłącznie miejscowości na terenie Gminy Dywity wjeżdżając do Olsztyna tylko trzy przystanki z przystankiem końcowym – pętla Osiedle Podleśna ( możliwość przesiadki na linię nr 9). Linia nr 82: Reymonta (możliwość przesiadki z autobusów linii nr 16) – Jagiellońska Hanki Sawickiej – Jagiellońska Bydgoska – Jagiellońska Szpital (możliwość przesiadki z autobusów linii nr 2) – Pętla Ogrody (możliwość przesiadki z autobusów linii nr 26) – Wadąg – Kieźliny – Cmentarz

Powrót linii 108 i 112 do Dworca Głównego. Historia dywickich linii… Read More »